Podstawowe podtypy narcyzmu wrażliwego/ukrytego          

Narcyzm wrażliwy/ukryty jest na spektrum, a zatem osoby nim się cechujące nie są grupą jednorodną. Różnice w funkcjonowaniu są subtelne, wzorce zaś typowo narcystyczne. Jedni są bardziej wycofani społecznie, inni trochę mniej; mogą się też różnić w poczuciu nieadekwatności.

Czytaj dalej

Uzdrowienie ze skutków traumatycznej więzi z narcyzem ukrytym: przemiana dotychczasowych relacji

Trudno zrozumieć to, co dzieje się w i po narcystycznej relacji, tak jest to surrealistyczne. Z początku zdrowienia po narcystycznych nadużyciach niezrozumienie ze strony ludzi jest boleśnie doświadczane, a kiedy jest się jeszcze w „świecie ofiar” można mieć to innym za złe i na siłę chcieć zmieniać innych i rzeczywistość.

Czytaj dalej

Jak ukryty narcyz „widzi” partnera? Cz. II Narcystyczna idealizacja – „idealny partner”

Na tym etapie partner jest postrzegany jako „idealny partner w połączeniu perfekcyjnego dopasowania” (ideał) / jego umysłowy obraz to „idealny partner”.

Z początku narcyz ukryty*, którego fałszywe ja jest kruche, o wyjątkowo niskiej i chwiejnej samoocenie, chce mieć towarzysza zabawy, przy którym sam poczuje się społecznie śmielszy i silniejszy.

Czytaj dalej

Jak ukryty narcyz „widzi” partnera? Cz. I „Paliwo” i ścieżka rozwoju relacji romantycznej

W ukrytym narcyzmie* kwestie rozwojowe we wczesnej relacji z matką (i później także z ojcem) nie rozstały rozwiązane pomyślnie. W tym mieszczą się deficyty powstałe w ciągu kilku pierwszych lat życia, ale patologiczny narcyzm ukryty intensywnie kształtuje się dalej w kolejnych latach po okres wczesnego wieku nastoletniego.

Czytaj dalej

Zautomatyzowana armia psychicznych mechanizmów obronnych ukrytego narcyzmu

Ukryty narcyz chce, żeby stały partner miłosny wierzył w nierealistyczną wersję fałszywego ja i je dowartościowywał, oraz by wpasował się w zniekształconą przez narcyzm wizję świata i jej nie zagrażał. Stały partner żyje z nim w alternatywnej rzeczywistości, którą trudno zrozumieć. Zaczyna wątpić w siebie i swój osąd; myśli, że to z nim coś jest nie tak.

Czytaj dalej

Trauma – rany, których nie widać na ciele.

Untitled design(1)

Człowiek jest przygotowany do stawiania czoła wyzwaniom rzeczywistości i z reguły, choć czasami może to zająć więcej czasu, przezwycięża psychologiczne kryzysy i cierpienia. Zdarzają się jednak ekstremalnie stresujące sytuacje, związane z psychicznymi urazami w kontekście międzyludzkim lub środowiskowym, wobec których czujemy się bezradni. W takich sytuacjach, które przeciążają nasz system nerwowy, automatycznymi programami fizjologiczno-psychologicznymi są reakcje walcz albo uciekaj – zamróź się – lub też załagodź. Czytaj dalej